معین چهری-لحظه ها

امسال هم مثل هر سال یا بهتره بگم مثل چندسالی که دور از انه بودم سعی کردم به هر نحو ممکن خودم رو به خونه 

برسونم و اگر قسنت بشه این چند شب رو هم مثل سال های گذشته در مراسم عزاداری اباعبدالله الحسین(ع) شرکت 

کنم.پیش خودم بارها زمزمه می کردم:

"باز این چه شورش است که در خلق عالم است  باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است".

حتی الان هم نمیدونم چی شد و چرا این شعر ورد زبانم شد! ولی به مفهوم شعر که نگاه میکنم و به شاعرش که چگونه 

این شعر را سروده است ،تازه کمی میفهمم که چرا؟ راستی چرا؟ امان از این چرا های بی جواب!چند مدتی بود که لفظ 

چرا را فراموش کرده بودم ولی باز هم چرا هایی در ذهنم به وجود آمده است.بگم ؟؟!!! راستی چرا مردم هرساله این ایام 

سوگواری امام حسین(ع) را دور هم جمع می شوند؟به نظر شما این جمع شدن فقط به رسم عادت است یا اینکه هدف 

خاصی را دنبال می کند؟چرا همین مردم شور و حال قبلا را ندارند؟آیا مردم دلسرد شده اند یا اینکه مشکل دارند؟برای

رسیدنبه جواب این سئوالم حداقل از چند ده نفر از اهالی روستا سئوال پرسیده ام-جواب ها متفاوت بود-بعضی ها شاید

فقط می خواستند با سئوال من هم مسیر بشوند و جواب را باب میل سئوال من بدهند که اگر این طور بوده است جای

نگرانی نیست! خدا را شکر یالمان راحت تر می شود.اما راستی اگر همین مردم که جوابم را دادند،همان چیزی که در

ذهنشان بوده است را به من گفته اند چه؟در اینصورت تکلیف چیست؟حتما شما هم جوابتان مثل من است: جای تاسف

دارد. این که چه شدهو چه عاملی باعث شده است که این شرایط به وجود بیاید جای بسی تامل دارد.

بگذریم...ما هر ساله نه به رسم عادت که به رسم بیعت و وفاداری با امام حسین(ع) و یاران با وفایش در هرجا که باشیم دور

هم جمع می شویم و عزاداری میکنیم.اینکه هرسالمان بدتر از سال قبل است هم اشکالی ندارد.و شاید در دسته های 

عزاداری حضوری پر رنگ نداشته باشیم اما همین که نفس عملمان را می دانیم کافی است.ما مسلمانان شیعه هر کاری 

هم که بکنیم باز هم قلبا اعتقاد به ائمه اطهار(علیهم السلام) در وجودمان نهادینه شده است. هر جای ایران هم که باشیم

بازهم دلمان برای آش نذری و حلیم همسایه ی ذره می شود و با هر ترفندی که باشد خودمان را به پای نذر می رسانیم 

بلکه از این کار خیر،ما هم بی نصیب نمانیم.راستی چه زیباست زمزمه هایی که پای نذری ها خوانده می شود و ناخود آگاه 

پیش خودمان تکرار میکنیم"یا امام حسین،یا اباالفضل"، چه معنویت خاصی دارد....

البته این را نباید فراموش کرد که همیشه عده ای یا افرادی هستند که سازشان همیشه ناکوک است و به اصطلاح خودشان

دید روشن فکرانه دارندو بعضی از کارهای مردم برایشان تعجب آور است.اگر کمی فکر کنید حتما این نمونه افراد را می توانید 

درو خودتان ببینید.این دسته از آدم ها اگر هم حرفی می زنند نباید جدی گرفت.

بالاخره اینکه شاید همه بدانیم که معنویت و دوستی اهل بیت پشتوانه آخرت است.البته شاید بدانند و بدانیم!

پس تا فرصت هست هست لازم است کمی فکر کنیم-درباره خودمان،کارهایمان .

به امید حضورهای همیشگی در این مراسم ماندگار...